Aniaro

1

Mia renkont' unua kun Doriso brilas per lum' la lumon mem garnunta. Mi diru simple, ke la renkontiĝo unua, same simpla, kun Doriso jam estas bildo, kiun ĉiutage ekvidas ĉiu en la kluzaj haloj kie la elmigrontoj trairadas por kriz-ekskursoj al la tundroglobo, nuntempe, kiam Tero tiel statas, ke tempo de ripozo kaj trankvilo kaj kvaranteno por ŝi preparatas. Ŝi kartojn skribas, brilas kvin ungvetoj tra l' halkrepusko kiel sombraj lampoj. Ŝi diras: skribu vian nomon kie blondeco mia lumas basradie. Ŝi diras: jenan karton tenu ĉe vi kaj se danĝero sin minacos levi, kian mencias paĝo ducent-oka, kaj sekvos skuo landa kaj epoka, tiam ĉi tien venu, kaj sciigu kio vin premas, per indik' ĉi-loka. Ĉu celas vi al orienta tundro sur Mars' aŭ okcidenta, skribu via plumo. Estas skribite jen, ke ĉiu devas kunporti kruĉon da senpaga humo. Sigelos kaj registros po persono tri kubajn futojn mi, en minimumo. Ŝi min rigardas kun la malestimo, kiun belec' alprenas, se ĝi vidas kiel la homoj kriplaj pro l' reguloj ŝtupare krablas, supren-suben sin disgvidas. Tra l' elirejo al aliaj mondoj ŝi vidas, ke l' amaso forrapidas. La vivridindo tiam estas klara kaj evidentas tute en kohero al ĉiu, kies peno jarpostjara estis enlasi brilon de l' espero en tiun halon, kie numeritoj sirenon spacrakedan aŭdas kun salt' ekstara.

2

Goldondo Aniar' fermiĝas, la siren' signalas por deteriĝo laŭ rutin' konata, kaj girospinro la goldondon supren komencas treni al la zenitlumo, kie la magnetrinoj, kiuj graviroforton nuligas, baldaŭ nulon signas, elkampiĝ' okazas. Kaj kiel nimf' giganta kaj senpeza, girante Aniaro sen vibrado kaj sen perturb' ekiras for de l' Tero. Rutina starto sen okazintaĵoj, normala giromata elkampiĝo. Kiu konjektus, ke veturo jena al unikeco estas kondamnita, nin disigonte de la sun' kaj tero, Marso, Venuso, kaj la val' Dorisa?