La budhismo mencias tri specojn da budhoj:

1. Sammasambuddha/samyaksambuddha, "ĝuste kaj tute vekiĝinta", iluminiĝinto sen alies helpo en tempo kiam la dharmo ne estas konata, kaj "ekmovanta la dharmo-radon", t.e. komencanta budhisman instruadon kaj fondanta sanghon kaj sasanaon, kiu espereble postvivos lin mem. La vorto "Budho" sen ia aldono plejofte indikas tian, kaj tre ofte precipe la historian Budhon den nia epoko: Siddhatta Gotama.
2. Paccekabuddha/pratyekabuddha, "privata budho", ankaŭ iluminiĝinto sen alies helpo en tempo kiam la dharmo ne estas konata, sed ne "ekmovanta la dharmo-radon". Tiaj budhoj povas doni simplajn moralajn konsilojn, sed ne kapablas organizi sisteman agadon.
3. Savakabuddha/sravakabuddha, "disĉipla" (laŭlitere "aŭdanta" aŭ "aŭskultanta") budho, iluminiĝinto en tempo kiam la dharmo ja estas konata, do dum sasanao, kaj kun apogo de sangho. Sed tio ne signifas ke la sangho faras lian laboron. La decidajn paŝojn li devas memfari.